Nederland kan als exemplarisch voorbeeld worden genomen voor de ecologische wereldwijde problematiek. Stikstof, woningbouw, immigratie, elektriciteitsnetuitbreiding, defensie, dijkverzwaring, overloopgebieden voor teveel water, verzilting, zeespiegelstijging, natuurwaarden, biodiversiteit, landbouwtransitie, water vasthouden, … . Haakse problemen die allemaal landgebruik vereisen. De problemen zijn samenhangend, precies omdat de oplossingen haaks op elkaar staan. Er zijn geen overkoepelende oplossingen meer. We zien de Nederlandse politiek hierop vastlopen, we zien ook dat bestuurslagen tegenover elkaar komen te staan.
Er valt wat voor te zeggen om het Antropoceen te laten beginnen met het ontstaan van deze politieke nieuwigheid, al was het maar als denkoefening in de zin van het verschil tussen Holocene oplossingsperspectieven versus Antropocene oplossingsperspectieven. Deze nieuwigheid maakt een wezenlijk onderscheid tussen pré-Antropoceen en Antropoceen.
Het gaat er immers om, om het terrein te verkennen waar eventuele knoppen te vinden zijn waaraan gedraaid kan worden ten behoeve van de praktische transities, met steeds de onderliggende vraag: hoe kan ook deze complicatie worden overwonnen?
Dit kan ook de conclusie inhouden dat deze nieuwigheid gewoon niet te overwinnen valt.
Reactie plaatsen
Reacties