Welkom bij Antropoceen - reflecties

Lange en korte geschiedenis; natuur- en cultuurgeschiedenis

Kracht&Macht

De filosofische blik, gericht op Betekenis, ofwel heil en onheil, goed en kwaad, harmonie en disharmonie.

We kunnen in het kader van het Antropoceen reflecteren(1) op de volgende verbanden: Verandering(2)&Zelforganisatie(3); Zelforganisatie&Tao(4); Oorzakelijkheid(5); Oorzakelijkheid&Antropoceen(6).

In hoeverre de toekomst open is, is afhankelijk van wat de evolutionaire wetmatigheden toestaan ​​en wat niet. Een actuele diersoort stelt nu als bepalende geofysische kracht mogelijkheden en begrenzingen aan de potentie voor toekomstige actualisering, waardoor sommige mogelijkheden worden geopend en andere worden gesloten. Het verleden en het heden worden geërfd door de toekomst en bepalen daarmee de marges voor de toekomstige mogelijkheden en dus toekomstige actualisering.

In de procesmetafysica is tijd het scheppingsproces. Het universum is geen totaliteit die eens en voor altijd vastligt, maar een dynamische vector die groeit van een bepaald verleden naar een open (deels onbepaalde) toekomst. Het verleden is volledig bepaald, het heden is het proces van bepaling (manifestatie, realisatie, actualisatie) en de toekomst is gedeeltelijk onbepaald (nog te scheppen).

Zelforganisatie moet haar creatieve werking doen met de gerealiseerde constellatie die de toekomstige mogelijkheden bepaald.

Door klimaatverandering komt er nu een fundamenteel spanningsveld omtrent het klassieke (en over het algemeen verstandige) idee ‘meegaan met de stroom’ aan het licht. Dit idee moedigt aan om niet te proberen de natuurlijke stroom van verandering te forceren, maar om deze te accepteren en ermee om te gaan. Verandering is namelijk een natuurlijke orde van het universum, een voortdurend streven naar harmonie.

Zelforganisatie, Werking, Wording, Overgankelijkheid is ’wat in de aard der dingen is’.

Historicus Jean-Baptiste Fressoz: 'Vergeet de energietransitie: die is er nooit geweest en die zal er ook nooit komen'

We zijn de omstandigheden voor een ‘perfect storm’ aan het organiseren, wereldwijd. Financiële schuld, ecologische schuld, vergrijzings- en zorgproblematiek, miljarden extra naar defensie, …. .

Beleidsinstanties zoals het Planbureau voor de Leefomgeving doen goede adviezen, bijvoorbeeld over de landbouwtransitie in Nederland, maar het probleem is politiek. Het is niet onlogisch dat toenemende Haakse Problemen, waar geen uiteindelijke oplossing meer voor is, het democratisch en bestuurlijk vermogen van een land ondermijnt.We zien door de snelle politieke wisselingen een onbetrouwbare overheid, waarop bedrijven, burgers, investeerders moeilijk kunnen anticiperen. De politiek verzuimt om draagvlak te creëren voor impopulaire maatregelen. De politiek is staatsrechtelijk niet afdoende ingericht om zich te richten op langetermijndoelen. Klimaatbeleid wordt als oneerlijk ervaren wanneer de lasten en subsidies niet eerlijk worden verdeeld - en er is altijd wel een groep waarvoor dat geldt. Eerder gestelde ambities zijn niet in lijn met de uitvoering, waardoor de geloofwaardigheid wordt ondermijnd.