Sinds de oprichting van het biodiversiteitsverdrag van de VN in de jaren negentig hebben landen nog nooit een doelstelling om de natuur te helpen volledig gehaald. De biodiversiteit wereldwijd neemt sneller af dan ooit tevoren in de geschiedenis. Ongeveer een miljoen dier- en plantensoorten worden al met uitsterven bedreigd. de reeks VN-doelstellingen om natuurverlies aan te pakken eindigden in een collectief falen.
Dit is politiek. De vraag is: 'Waarom heeft de wereld ingestemd met onhaalbare doelstellingen? En het antwoord daarop is: omdat het ertoe doet dat we het proberen.
Wat is de waarde van zowel de klimaat- als de biodiversiteitsCOP’s? Er wordt enorm veel tijd en middelen gestoken in een wereldwijde dialoog, wat resulteert in een zeer zorgvuldig onderhandeld resultaat – over de plek van punten en komma’s, over formuleringen die zodanig geïnterpreteerd kunnen worden dat landen nergens aan gebonden zijn. Het is weliswaar enorm belangrijk dat je een setting hebt waar de hele wereld samen kan komen en het erover eens kan zijn dat ze iets willen doen. Maar dat is het dan wel zo’n beetje: ja, we zijn het erover eens dat we iets willen doen.
Misschien wordt er tegelijkertijd te veel en te weinig verwacht van COP’s . Het is te veel gevraagd wanneer men denkt dat het zal leiden tot daadkracht, het is te weinig gevraagd wanneer, zoals gebruikelijk, enkel komma’s en punten worden verhuisd. Het is een buitengewoon mediacircus.
Reactie plaatsen
Reacties