We zouden het Antropoceenconcept naast containerbegrip juist ook als een onderscheidend begrip kunnen zien. Beide kunnen hun nut hebben. Het kan betrokken worden op:

- alle natuur- en cultuurgerelateerde zijnsaspecten, die elkaar nu in toenemende mate wederzijds infecteren

- verschuivende kracht- en machtsverhoudingen in natuur-cultuurverstrengelde zin

- meerdere nu samenvallende geschiedenissen: de geologische, de biotische, en de menshistorische geschiedenis

- breder dan klimaatverandering aangezien het gaat om de overschrijding van meerdere planetaire grenzen

- een helicopterview in het kader van miljoenen jaren Big Historie en evolutie, om de historische cultuurgeschiedenis van de laatste eeuwen aan te kunnen relateren.

- ongekende tijden die precies om die reden noodzaakt tot nieuwe begripsvorming

- filosofische, ethische en existentiële consequenties van de huidige veranderingen

- betekenis in de zin van heil en onheil; de menselijke conditie

- de vele dilemma’s en tegenstrijdigheden waar we tegenaan lopen bij de benodigde transities

- een interdisciplinaire benadering over de gespecialiseerde vakwetenschappen heen

- consequenties die de wetenschappen overstijgen

- het trachten doorgronden van een nieuwe omgeving. Daarbij zijn er hulpmiddelen mogelijk voor het denken zoals te kiezen perspectief, gezichtspunt, oriëntatiepunt, context, referentiepunt of -kader. We kunnen ruimtelijk en temporeel in- en uitzoomen. We kunnen bewust wisselen van perspectief. Het Antropoceenconcept kan zo’n context of referentiekader zijn, ook voor analyses.

Juist als onderscheidend begrip kan het zijn nut hebben als het gezien wordt ‘tegenover’ de holoceenachtige omstandigheden die we gewend waren. We knikkeren onszelf uit referentiekaders en paradigma’s van die redelijk stabiele omstandigheden.

De overkoepelende term ‘Antropoceen’ (in zijn brede betekenis) is misschien niet zo gelukkig gekozen, maar het is gangbaar geworden en het  verwoordt dus mooi het idee dat de Holocene omstandigheden, met bijbehorende paradagima’s en perspectieven, voorbij zijn. Het Holoceen bood mogelijkheden voor herstel en omkeerbaarheid die nu meer en meer uit beeld raken. Het onderscheid heeft naast betrekking op (on)omkeerbaarheid ook betrekking op de unieke schaalgrootte. We leven inmiddels in een andere orde. De ‘breuklijn’ of breukfase tussen Holoceen- en Antropoceenconcept zou gelegd kunnen worden bij het bereiken - en niet meer in de greep krijgen - van planetaire socio-ecologische overshoot.