- verantwoordelijkheid wordt gerelativeerd wanneer de portemonnee een rol speelt; 

- we zien een vreemde dubbelzinnige interactie tussen argumenten en sentimenten; 

- er zit spanning tussen gangbare reacties als “heeft helemaal geen zin, het is te duur, Nederland is maar een druppel op de gloeiende plaat, … ” en de uiterste consequenties van niets doen - die bij de pleiters voor niets doen kennelijk niet op het netvlies staan. De vraag: ‘hoeveel zin heeft het om miljarden uit te geven aan klimaatmaatregelen’ lijkt mij wel terecht, maar dan hoort daarbij ook het inzien van de uiterste consequenties bij niets of te weinig doen, en dat laatste blijkt eigenlijk nooit uit dit soort reacties.

- in hoeverre zijn wij verantwoordelijk om de uiterste konsekwenties, die op het bordje komen van kinderen, kleinkinderen, te vermijden of te verzachten?