Het lijkt wel alsof de natuur wraak aan het nemen is op de mensengeschiedenis. Er is een 180 graden omkeer van machtsverhoudingen. De macht van de mens is zijn kwetsbaarheid geworden, de kwetsbare natuur is nu macht.

De ^21e eeuw zal de geschiedenis ingaan als een carnaval, een feest der ondergang, een illusie van ijdelheden, hypocrisie, dubbele standaarden. Van het genot daarvan moesten maar bescheiden verwachtingen hebben. We kunnen bepaald genot beter minimaliseren, dat moeten we dan vooral zien op het gebied van geboorten: hou de baby’s asjeblieft weg van aardse ellende.

Nu komen er nog elk jaar 80 miljoen bij. Dat is een vorm van expansieve overshoot die we niet meer zouden moeten willen, maar die kennelijk nogal ingebakken zit in de evolutie als zou het een succesfactor zijn.

We moeten het verontrustende feit onder ogen zien dat het drama onomkeerbaar in gang is gezet omdat de belangrijkste gebeurtenissen, namelijk het bereiken van deze en andere overshoot en het niet in staat zijn tot terugkeer binnen planetaire grenzen, achter ons ligt.