Overeenkomstig onze menselijke wijze van ervaren, weetvoelen we (of kunnen we weetvoelen) dat er onheil op komst is door datgene wat we in het verleden hebben gedaan (laten we zeggen: als onbedoelde onbewuste bijwerking van een op zichzelf positieve ontwikkeling) en wat we nog steeds aan het doen zijn (nu min of meer bewust maar blijkbaar onmachtig om daar iets aan te veranderen): ondermijning van dat waar we van afhankelijk zijn, onze basis, ons huis, de voorwaarde voor een heilzaam bestaan.

Onze weetvoelende ervaringswijze vertelt ons iets over onze onzekere toekomst. We weetvoelen dat we kwetsbaar zijn, hoewel sommigen eeuwig blijven geloven in maakbaarheid en bagatellisering van wat er gaande is.

Toenemende planetaire overshoot betekent dat we de wereldbedding (met al zijn aspecten, al zijn sferen, onze habitat waar we in wonen en waar we voor ons heil en onze existentie van afhankelijk zijn) drastisch aan het veranderen zijn. 

Wij functioneren in sferen of aspecten, die aspecten hebben een transcendente wereldkant (het WAT) en een transcendentale of immanente innerlijke kant. We hebben ervaring van de wereldkant door onze innerlijke ervaringswijze en zelfervaring (het HOE).

Er is een theoretisch onderscheid te maken tussen HOE we ervaren (de wijze van ervaren) en WAT we ervaren (genieten dan wel lijden, heil dan wel onheil, goed dan wel kwaad).