De huidige klimaat- en ecoverandering is geen omkeerbaar verschijnsel. De structurele overschrijding van planetaire grenzen kan in het perspectief worden gezien van gevolgen en betekenis die er gedurende het Holoceen niet waren op de huidige schaalgrootte en onomkeerbaarheid. Het heeft zijn unieke kenmerken waar we geen historisch referentiekader voor hebben.

Dat maakt het Antropoceen als begrip ook filosofisch interessant, het is een kapstok voor reflectie omtrent onze in en door het relatief stabiele Holoceen gevormde denkbeelden en perspectieven. Hoewel de veranderingen op geologische tijdschaal gezien supersnel gaan is het voor de mens een geleidelijke overgangsperiode op menselijke tijdschaal gezien.

De huidige fase van het Antropoceen is hybride en diffuus. Het is niet eenduidig en dat zie je terug in de enorme gepolariseerde verscheidenheid aan reactiepatronen in het maatschappelijke domein.