De vraag of mensen insiders of outsiders zijn ten opzichte van de natuurlijke wereld speelt al lang een rol in de ideeën over menselijke uitzonderlijkheid. Het is van invloed op ons mens- en wereldbeeld.

Het basisconcept van in- versus outsiders is als volgt. Mensen, als insiders, zijn slechts één van de vele soorten. Hoewel we misschien slimmer zijn dan andere dieren, maken we deel uit van de natuurlijke orde - dat wil zeggen, deel uitmakend van een systeem van onderling afhankelijke soorten. We moeten voor andere soorten zorgen omdat we afhankelijk zijn van hun welzijn. De outsider-visie daarentegen poneert menselijk exceptionalisme: de mens is, om religieuze redenen of vanwege het enorme verschil tussen onze mentale capaciteiten in vergelijking met andere dieren, kwalitatief anders dan alle andere diersoorten.