Wanneer het activistisch idealisme niet naïef wil zijn, dan neemt zij de lange oorzakelijkheidsketen in acht. Evolutie - waarvan technologische dissipatieve cultuur een nichevorm is die mogelijk werd gemaakt door en vanaf het rechtop gaan lopen - heeft wel vaker paden bewandeld die van succes of ‘succes’ konden worden beticht, waardoor dat pad uiteindelijk tegen zijn eigen grenzen aanliep en ten onder ging. Het mensdier, als voertuig van die overmachtige evolutie die nu het Antropoceen aanstuurt, is daaraan onderhevig.
De lange en primaire temporeel-evolutionaire component is nu via culturele evolutie een overmacht geworden. De actuele mens legt het af tegen een fysisch-biotisch-cultureel traject van miljoenen jaren evolutie die geleid heeft tot toenemende planetaire overshoot. Het kernkantelpunt als bronoorzaak ligt al ver in het verleden.
Reactie plaatsen
Reacties