Waarom eigenlijk doen we zoals we doen, op onze evolutionaire route?

We worden niet als onbeschreven blad geboren, maar volgen evolutionaire wetmatigheden van keuze bij het paren, statusspelletjes en sociale leerprocessen.  Deze zijn allemaal diep geconserveerd, vaak onzichtbaar en vaak irrationeel. En ze hebben voorspelbare kracht. Deze evoluerende gedragspatronen verklaren uiteindelijk veel van de huidige menselijke en planetaire situatie, verslaving aan sociale status, identiteitsbehoefte, behoefte aan exogene energie, macht, evolutionaire samenwerkings- en concurrentieprincipes, verliesaversie van onze leefstijl, conservatisme, reactionair gedrag en de huidige collectieve actietragedie wat betreft klima-ecoverandering. Op basis hiervan kunnen we de huidige hardnekkige antropocene trends verklaren en, hoewel enigszins speculatief, voorspellingen doen.

Zo gezien is de mens niet veel meer dan een voertuig van de evolutie. Wat hebben we dan uiteindelijk in de hand, collectief-politiek gezien, in het licht van de huidige existentiële crises? Wat zegt dit over onze - mogelijk achterhaalde -, ideeën van maakbaarheid, beheersbaarheid, vooruitgang, verantwoordelijkheid, vrijheid, autonomie, etcetera?

Zoveel van wat we verlangen en waarderen heeft diepe wortels in de evolutionaire geschiedenis. Wat aanvoelt als onze eigen vrije wil, is vaak een gefluister of een zacht duwtje van onze voorouders.