Het taoïsme is een Chinese filosofie van de natuurlijke gang van zaken, gestructureerd rond een focus op Tào (道 pad, weg). Het ziet Tào als een structuur van natuurlijke mogelijkheden (en daarmee dus de begrenzingen) voor levende wezens.  Het belangrijkste uitgangspunt is dat de mogelijkheden biedende structuur voortdurend verandert naarmate er nieuwe omstandigheden ontstaan.

Nieuwe omstandigheden kunnen tot meer of minder heil (nut, voordeel, oogst) zijn. Tào ontvouwt zich naarmate actualisatie uit mogelijkheden zich conti-nu in het heden realiseert en daarmee een bepaling wordt voor toekomstige mogelijkheden. Tao verandert daarom voortdurend naarmate er uit de veelheid van mogelijkheden of potenties realisatie plaatsvind.

De natuur, - ofwel de aard der dingen die leidt tot manifestatie, actualisatie, realisatie vanuit ‘het rijk der potenties’, kan niet anders dan TAO volgen overeenkomstig het ordeningsprincipe. Er is nu een drastische herordening gaande. Het ervaringskenmerk daarvan is chaos en onzekerheid.