We kunnen de wereldwijde trend richting extreem-rechts, waaronder het politiek fascisme, zien door de lens van het Antropoceen en Antropoceenconcept. Vergelijkingen met eerdere opkomst (niet alleen van fascisme maar van een algemeen gevoel van toenemend onbehagen, onzekerheid, onveiligheid met zijn ook reactionaire en radicaliserende maatschappelijke ontwikkelingen en krachten zoals cultuuroorlogen) gaan in het perspectief van het Antropoceen niet zonder meer op.

De toenemende spanningsopbouw door klima-ecoverandering vormt mede een voedingsbodem voor deze ontwikkeling. Maar in plaats van dat het rechts-extremistische kamp zich dan ook schaart achter ambitieus klimaatbeleid (omdat het immers ook hun bedreiging is), gebeurt precies het tegenovergestelde: het klimaatbeleid komt immers van die links-activistische-academische-woke-figuren en dat zijn nou precies hun tegenstanders waarmee ze in oorlog zijn en die hun manier van leven, hun identiteit, hun wereld bedreigt.

Deze ontwikkeling doet zich nu voor in een fundamenteel andere omgeving dan honderd jaar geleden wat betreft herstelmogelijkheden, schaalgrootte, (on)omkeerbaarheid. Toen was planetaire overshoot niet aan de orde nu wel.

Het toenemend politiek fascisme maakt deel uit van een grotere range van ook onschuldiger vormen van reactionairiteit, onbehagen, frustratie. Je zal maar 30 zijn, geen eigen woning kunnen bemachtigen, lager opgeleid, een bepaald toekomstbeeld, … . Er valt iets te begrijpen, zonder er begrip voor op te brengen, zoals dat je dan niet kiest voor en stemt op het ‘redelijke midden’, maar je radicaal afzet tegen wat jij als oorzaak van alle ellende ziet, hetzij ter linker, hetzij ter rechterzijde. Zwart-wit-denken en wij-zij-denken heeft een voedingsbodem. De 'redelijken' van D66 en De Correspondent vinden dat onterecht want het is immers niet redelijk? Er zijn toch argumenten dat hun denken niet klopt? De 'redelijken' bedienen zich van argumentisme, maar dat werkt niet - zie Haidt, het onrechtvaardigheidsgevoel, 2012.

Latour volgend gaat het om natuur-cultuurverstrengelde krachten die elkaar versterken in ongunstige richting. De naargeestige trends zijn hardnekkig en doen zich voor boven de draagkracht van de aarde.  Het natuur-cultuurverstengelde krachtenveld, met verschuivende krachten, is nu een Antropoceen speelveld met een kracht van geofysisch formaat.

Over het algemeen zijn krachten van dat formaat voor de mens overmachten.