Verandering gebeurt op basis van overerving.

In hoeverre de toekomst open is, is afhankelijk van wat de evolutionaire wetmatigheden toestaan ​​en wat niet. Een actuele diersoort stelt nu, als bepalende geofysische kracht, mogelijkheden en begrenzingen aan de potentie voor toekomstige actualisering, waardoor sommige mogelijkheden worden geopend en andere worden gesloten. Het verleden en het heden worden geërfd door de toekomst en bepalen daarmee de marges voor de toekomstige mogelijkheden en dus toekomstige actualisering.

Er kan hierdoor niet zomaar omkering plaatsvinden van structurele hardnekkige processen, ook al worden die processen bepaald door de cultuursferen. De cultuursferen, waaronder de technosfeer, zijn evolutionair gegroeide vormen vanuit natuurlijke biotische sferen en biotische sferen zijn evolutionair gegroeide vormen vanuit natuurlijke fysische sferen. De cultuursferen hebben - naar hun aard, d.w.z. naar hun natuur -, nu geleid tot toenemende overshoot.

Het kwam tot uitbarsting als een exponentiële explosie in de laatste eeuwen, die mogelijk werd door alle evolutionaire ontwikkeling die er aan vooraf ging en als voorafgaande ontsluiting, als evolutionaire overerving, als bronoorzakelijkheid, kan worden gezien.