We waren sinds de Verlichting gewend geraakt om te denken in termen van vooruitgang en maakbaarheid. Dit geloof kwam op, mede dankzij technologische ontwikkelingen - die vervolgens precies tot het tegendeel hebben geleid: planetaire overshoot. De paradox is nu dat de techno-optimisten geloven dat we de zaken kunnen oplossen met in de basis precies hetzelfde middel dat ons in de problemen heeft gebracht: technologie.

Maar behalve het geloof in technologische maakbaarheid is/was er ook het geloof in politieke maakbaarheid. Het politieke aspect kon werken onder Holocene omstandigheden. Sinds de planetaire overshoot alleen maar verder uit de hand loopt, lijken die omstandigheden voorbij te zijn. Ook hier is een paradox: terwijl we het politieke aspect nu keihard nodig hebben straalt de onmacht er vanaf.