Onze veestapel, onze koeien, varkens, geiten en schapen, wegen vandaag de dag zwaarder dan alle andere wilde landzoogdieren. Ongeveer 80.000 tot 10.000 jaar geleden, vóór de landbouw,  was die verhouding omgekeerd. Wilde zoogdieren overtroffen onze gedomesticeerde dieren met ongeveer  40 tegen één. Dat is dus een 3000-voudige verandering in de biomassasamenstelling, wat neerkomt op een evolutionaire verandering van jewelste.

De bevolkingsgroei verklaart een deel ervan, maar het diepere verhaal is er een van planetaire herverdeling, het levende weefsel van de aarde wordt gereorganiseerd rondom menselijke behoeften.  Vrijwel alle fotosynthese die op deze planeet plaatsvindt, is nu bestemd voor menselijke doeleinden.  En dat is nog afgezien van alle oude productiviteit aan fotosynthese die we verbranden in de vorm van steenkool, gas en olie. Wij zijn het ecosysteem geworden, onze voedselketens, onze industrieën, onze economieën, door het consumeren van de wilde natuur.  Wij herscheppen de wereld naar ons evenbeeld.

En dat is meer dan de aarde aankan, dus is de meest logische route nu dat we ten onder gaan, hoe die ondergang er dan ook moge uitzien. We hebben (of de evolutie heeft - want er valt over te filosoferen of de mens niet gewoon een voertuig is van evolutionaire wetmatigheden) iets gecreëerd, noem het een superorganisme, dat onze macht te boven gaat, want een eigen leven is gaan leiden.