Gezien het huidige probleem waar we nu voor staan zou een ontwikkeling naar een empathische (of op z’n minst een samenwerkende) samenleving op wereldschaal (naar ‘buiten de groep’, buiten het eigene) nodig zijn.

Welke tendensen zien we wat dat betreft? Zou het niet verklaarbaar kunnen zijn dat toenemende spanningsopbouw precies de tegenovergestelde kant op werkt, richting fragmentatie, polarisatie, conflict?

Dat hier sprake is van een joekel van een paradox omdat juist een gezonde staat van de planeet ons het meest eigene is als ons thuis?