Taoïsme

Het taoïsme is een Chinese filosofie van de natuurlijke gang van zaken, gestructureerd rond een focus op Tào (道 pad, weg).

Het ziet Tào als een structuur van natuurlijke mogelijkheden (en daarmee dus de begrenzingen) voor levende wezens.  Het belangrijkste uitgangspunt is dat de mogelijkheden biedende structuur voortdurend veranderd naarmate er nieuwe omstandigheden ontstaan.

Nieuwe omstandigheden kunnen tot meer of minder heil (nut, voordeel, oogst) zijn. Tào ontvouwt zich naarmate actualisatie uit mogelijkheden zich conti-nu in het heden realiseert en daarmee een bepaling wordt voor toekomstige mogelijkheden. Tao verandert daarom voortdurend naarmate er uit de veelheid van mogelijkheden of potenties realisatie plaatsvind.

We kunnen hier de connectie zien met de Antropocene veranderingen. Het taoïsme maakt veel gebruik van metaforen en analogieën. In de metafoor van de rivier, die bestaat uit de elementen van bedding en het stromen, is de mens de bedding aan het verleggen,  als inmiddels de grootste geofysische kracht. Deze bedding bepaalt de toekomstige mogelijkheden (en daarmee de beperkingen) voor het stromen.

Het draait om betekenis ofwel heil-onheil, nut-onnut, voordeel-nadeel, goed-kwaad.